24 september 2019 - Kinderkaartje - Door Ees de Winter
Het is zover. Deze maand ga ik van Drees trekken. Officieel ben ik nu AOW’er. Niet dat ik ernaar uitkeek om bij de seniorenbrigade te worden ingelijfd. Maar anderzijds, na ruim vijfenveertig jaar dokken is het ook wel weer leuk om te cashen. Voor mijn opa, die in de vijftiger jaren toen de AOW werd ingevoerd, vijfenzestig werd, was het nog leuker, die had nooit een cent AOW-premie betaald toen Drees de AOW naar hem overmaakte. En hij is vierennegentig geworden.
In mijn woonplaats Ridderkerk krijgen alle Dresianen een pas waarmee ze gratis gebruik kunnen maken van het streekvervoer en de metro. De waterbus valt er niet onder, maar daar mogen de vijfenzestigplussers meevaren op een kinderkaartje.
Regelmatig vaar ik mee op de waterbus. De laatste keer zat er een man met een glanzend kaal hoofd naast me. ‘Vijfenzestigplus,’ had hij tegen de kaartverkoopster gezegd. Ze gaf hem een kinderkaartje. De vrouw was nog niet buiten gehoorsafstand of hij vertelde me fluisterend dat hij negenenvijftig was. ‘Dat ik vijfenzestigplus ben kon ik gerust zeggen, want dat meisje mag niet naar mijn leeftijd vragen van de privacywet. Volgens mij ben jij ook nog geen vijfenzestig,’ voegde hij er aan toe nadat hij me taxerend had bekeken.
‘Ik ben al vijfenzestig geweest,’ zei ik, ‘en bovendien goed opgevoed.’
‘Ik ook,’ grinnikte de kale. ‘Mijn ouwe is dood, maar ik weet zeker dat hij nu daar boven met een vette glimlach naar me zit te kijken.’
Ees de Winter, Rijsoord, september 2019
Reacties op Kinderkaartje - Door Ees de Winter
Naam | Bericht |
Reageer op Kinderkaartje - Door Ees de Winter
<<< Overzicht