05 mei 2020 - Corona 3 - Els Ackerman
'Bent u verkouden? Hebt u koorts? Hoest u? Bent u benauwd?'
De vragen klinken als 'sta of ik schiet'.
In het grote ziekenhuis heb ik eindelijk de afdeling gevonden waar ik moet zijn voor bloedprikken. Via een nogal ingewikkelde zuil heb ik een dagkaart gekregen die ik nu bij de volgende zuil - na een lange wandeling - laat zien aan de witgejaste deurbewaker. Hij blaft bijna. Het wachtgebied wordt goed bewaakt. Vroeger heette dat wachtkamer of wachtruimte, het woord 'wachtgebied' is voor mij nieuw. Pas als ik op alle vragen 'nee' heb geantwoord mag ik naar binnen.
In het wachtgebied zit iedereen keurig op 1.5 meter afstand. Het kan nauwelijks anders, grote plakkaten geven aan waar je mag zitten op banken en stoelen, ver van elkaar dus. Van een mevrouw achter een plexiglas loket heb ik een nummertje gekregen. Daarvoor moest ze wel mijn geboortedatum weten, maar door dat glas verstond ik haar vraag niet. Ik riep dus vrij hard 'wat zegt u?' en gelukkig riep ze hard terug wat ze van me wilde weten.
Zittend op een bank wacht ik tot mijn nummer aan de beurt is. Ziekenhuismedewerkers sjezen op autopedjes voorbij, heel handig voor al die kilometers die je hier moet overbruggen. Het wachten duurt niet lang, met een keiharde bel komt op het mededelingenbord te staan dat ik naar prikkamer 7 kan. Daar zit een vriendelijke medisch studente, dat lees ik tenminste op de identiteitsbadge die ze om heeft. Geen mondkapje, geen plastic jasschort. Ik ga in de behandelstoel zitten en ze vraagt of ik voorkeur heb voor links of rechts prikken. Rechts graag. Ze prikt goed en snel, dat heb ik wel eens anders meegemaakt aan de rechterkant.
Vijf minuten later loop ik via grote borden 'uitgang' terug naar buiten. De blaffende waakhond heb ik niet meer gezien.
Reacties op Corona 3 - Els Ackerman
Naam | Bericht |
Reageer op Corona 3 - Els Ackerman
<<< Overzicht