|
|||
09 februari 2021 - Prik
'Gefeliciteerd met je verjaardag', zegt mijn dochter door de telefoon. En meteen daarna: 'ik moet je even wat vertellen'. Dat klinkt alarmerend, en dat is het ook. Twee dagen geleden bracht ze me met de auto naar de GGD-locatie voor de eerste coronaprik. Ik was blij dat ze meeging, want die locatie is niet naast de deur maar bij vliegveld Zestienhoven, dat tegenwoordig anders heet, Rotterdam the Hague Airport geloof ik.
Met de auto, gezellig naast elkaar ook al raken we elkaar niet aan, zonder mondkapjes. Geen geknuffel, wel gewassen handen. Heerlijk om elkaar weer te zien, zo lief dat ze me wil brengen terwijl ze aan de andere kant van het land woont. Zij is blij dat ze een goede reden heeft om naar Rotterdam te komen.
De prik gaat zonder problemen. Ik moet een bergje papieren en mijn paspoort laten zien aan een mevrouw in een glazen hokje. Mijn bril beslaat door het mondkapje, ik moet wel drie keer vragen 'wat zegt u?' want het glas houdt het stemgeluid prima tegen. Dan ben ik meteen aan de beurt.
De prikster is een vriendelijke dame die duidelijk uitlegt welke bijverschijnselen ik kan krijgen. Een rode opgezette plek op mijn arm, veel bewegen dan maar zegt ze. Vermoeidheid ook. De rest gaat mijn ene oor in en het andere oor uit. Koorts geloof ik en nog iets. Mouw omhoog en prik er in.
Vest en jas trek ik weer aan, vervolgens een kwartier verplicht zitten op een stoeltje in een grote ruimte, op afstand van alle andere 85-plussers, met mijn dochter naast me. In afwachting van een allergische reactie die gelukkig niet komt. Wel een gevoel van grote vermoeidheid, maar of dat door het vaccin komt of door de spanning die ik gevoeld heb …
geen idee.
Allemaal goed afgelopen dus, mijn dochter gaat weer terug naar het Oosten van het land. En daar blijkt de volgende dag dat haar tienerdochter corona heeft. Beetje paniek, ze doet een test bij de GGD want bang dat ze mij besmet heeft tijdens die gezellige autorit en de thee daarna thuis. Ook ergens anders een sneltest, want ze vindt dat ik vandaag nog moet weten waar ik aan toe ben. Voor alle zekerheid ga ik even boodschappen doen en eten in huis halen, zodat ik indien nodig vijf dagen in thuisquarantaine kan blijven.
Aan het eind van de middag komt het bericht: de sneltest is negatief.
De tienerdochter heeft weinig last van de corona, eigenlijk alleen smaakverlies.
Ik ben er doodmoe van. Deze keer echt wel van de spanning.
Reacties op Prik
| Naam | Bericht |
Reageer op Prik
<<< Overzicht
