|
|||
Blogs
Mijn vader
Christa Verboom schreef een levensboek voor Roos Haider, die is geboren in Suriname. Dit is een fragment.
Ik was echt een papa’s kindje, altijd was ik aan zijn zijde. En toen stierf hij ineens, en bleef ik, op vijfjarige leeftijd, alleen achter. Mijn vader is gestorven aan Bylharzia. Net zoals bij malaria gaat het om een mug. Nu zijn er medicijnen voor, maar toentertijd nog niet.
Eenma...
Mijn vader wil naar Europa
Mieke Leguijt schreef een levensboek voor de Kaapverdische Idalina. Dit is een fragment.
In Kaapverdië is mijn vader weer op een vissersboot gaan werken. Ik heb heel veel bewondering voor hem. Hij was een specialist in het vangen van langoesten/kreeften. Het was heel gevaarlijk werk, want hij moest er diep voor duiken. Op een keer bleef hij heel lang weg. Na een aantal dagen kwam hij tot o...
Dankzij mijn moeder staan we op eigen benen
Pooja Jadoenath schrijft een levensboek voor Milka Martijn. Dit is een fragment.
Op Curaçao waren de meeste mensen conservatief, zo ook mijn ouders. Vooral mijn vader, maar dat komt natuurlijk ook omdat hij zeventien jaar ouder was dan mijn moeder. Mijn ouders hadden een traditionele strakke verdeling, vader werkte en moeder verzorgde. Mijn broers hoefden ook vrijwel niks ...
Jouw hand is net als het leven
Claudia Gomes hielp Maria Antonieta Miranda, in 1948 geboren in Kaapverdië, met het maken van een inspiratiebundel. In deze bundel deelt Maria Antonieta haar persoonlijke ervaringen met angst, pijn, machteloosheid, schuld en schaamte, en hoe ze deze obstakels overwon.
Een van de levenswijsheden leerde ze van haar opa:
“Jouw hand is net als het leven. Als je naar jouw hand kijkt, ste...
Schoenen van koeienvellen
Aziz Kaouass schreef een levensboek voor meneer D, geboren in Marokko. Dit is een fragment.
Wij leefden volgens een traditie waarbij zonen in het familiehuis bleven of in de buurt van het familiehuis een huis bijbouwden. Mijn vader was de enige zoon en hij had twee zussen. Hij is in het huis van mijn grootouders gebleven. Hij was een man die de verantwoordelijkheid met alle trots en met hard we...
Jaar van honger, jaar van overvloed
Aziz Kaouass schreef een levensboek voor meneer D, geboren in Marokko. Dit is een fragment.
Een van de eerste jaren die ik mij een klein beetje kan herinneren was 1945, ‘het jaar van de honger’ zoals dat jaar later is gaan heten. In Marokko was het een periode van slechte oogsten en daardoor honger, net als in vele andere delen van de wereld, in Nederland is dat jaar ‘de honge...
Ouder worden is iets moois
Yvonne Witter schrijft een levensboek voor een mevrouw die is geboren op Curaçao. Dit is een fragment. Ouder worden is iets moois. Ieder mens is anders. Ieder heeft kwaaltjes en ieder gaat daar op zijn eigen manier mee om. Je krijgt beperkingen, vooral lichamelijk. Dat is soms moeilijk vooral omdat je hoofd nog zoveel wil. Het hoofd voelt zich nog niet oud maar het lichaam remt je. Het l...
Jeugd in Abadan
Carla Zonneveld schrijft een levensboek voor Reza Soltani. Dit is een fragment.
Mijn naam is Reza Soltani en ik ben geboren in Abadan. Met mijn ouders, zes zussen en twee broers woonde ik in een groot huis aan de Naderisteeg; die lag tussen de Douanestraat en de Pahlawistraat. Het huis had vier kamers, een binnenplaats met bomen en bloemen en een plat dak. Eens in de paar jaar werd daarop een d...
Aan boord 2
Katalin Szanto schrijft een levensboek voor Hilbert Sint Jago, die is geboren op Curaçao. Dit is een fragment. De foto is gemaakt door Lilla van der Lek.
Ik heb heel veel landen afgereisd. Vaak waren wij vijftien dagen op zee. Dat is best vermoeiend. Dan werk je alsmaar door, zonder vrije dag. Van Curaçao vervoerden wij olie via de Panamakanaal naar Zuid-Amerikaanse landen. Dan wa...
Aan boord
Katalin Szanto schrijft een levensboek voor Hilbert Sint Jago. Dit is een fragment. De foto is gemaakt door Lilla van der Lek.
Zeventien en een half jaar oud was ik toen ik besloot om te gaan varen. Curaçao was een klein land, kinderen wilden daar allemaal weg, de wereld zien. Daarnaast had ik genoeg van de ruzie: ik heb vanaf mijn zestiende wel gewerkt, maar thuis heb ik alleen naar muz...
Miscommunicatie
Christa Verboom schrijft een levensboek voor Khadija Sakni. Dit is een fragment.
Ik woonde in Fez, ik had ambities en wilde heel graag naar de universiteit. Maar ik werd uitgehuwelijkt. Ineens lag mijn fijne leven in Fez achter me, en woonde ik met een onbekende familie kilometers ver weg van mijn vertrouwde Fez. Het leven was niet makkelijk daar op die kale berg.
Het eerste moeilijke obstak...
Uitgehuwelijkt
Christa Verboom schrijft een levensboek voor Khadija Sakni. Dit is een fragment.
Ik groeide op in Fez en ik was een modern meisje met grote ambities. Ik zat op het Lyceum en ik wilde heel graag naar de universiteit. Ik was bezig mijn dromen te verwezenlijken. Geen moment dacht ik aan trouwen. Ja, dat dat een keer zou gebeuren stond vast, maar dat lag voor mijn gevoel nog zo ver weg.
Maar nie...
Een man van het volk
Jolanda de Raad schrijft een levensboek voor Rafael Rodriquez. Een korte schets van zijn leven:
Het leven van Rafael Rodriquez speelt zich af in verschillende werelddelen en landen. Hij wordt geboren op Curaçao, als hij in de twintig is gaat hij naar Venezuela om vandaar een aantal jaren later naar Nederland te gaan. Ook werkt en woont hij een tijdje in Duitsland.
Een bereisd man mag je...
Mijn kindertijd in Oost-Anatolië
Betty Notenboom schreef een levensboek voor Elif Ates. Dit is een fragment.
Ik werd geboren in het dorpje Oğultaş Köyü in het district Erzincan Çayirli, in Oost-Anatolië. Het kan zijn dat ik inderdaad, zoals in mijn paspoort staat, op 2 januari 1949 werd geboren, maar het kan ook best eerder zijn geweest, want als het dorp ingesneeuwd was, kon je niet op reis om ...
De tijd van de mandarijnen
Janke Jellema schrijft een levensboek voor Fatima Benmoussa. Dit is een fragment.
Ik heb geen herinneringen aan mijn opa en oma van mijn vaderskant. Mijn tante zorgde voor mijn vader, zijn ouders waren al overleden, deze heb ik nooit gekend. Ik weet alleen dat ik vernoemd ben naar mijn oma, Fatima. Mijn opa handelde in granen, van stad naar stad en mijn oma was huisvrouw. Dit was in de jaren &l...
Mijn jeugd in Suriname
Anja schreef een levensboek voor Trees. Dit is een fragment.
We woonden in het district Nickerie in Suriname. Wij hadden een huis op stenen kolommen. Onder het huis was heel veel ruimte: dat was als het ware de woonkamer en daar gebeurde alles. De keuken, de wasmachine, hangmatten, alles was daar en daar kwam ook de visite. Boven waren vier slaapkamers, maar ook een tweede woonkamer met tv., wa...
Van Bandung naar Rotterdam
Floor van ’t Ende schrijft een levensboek voor meneer Alberti. Dit is een fragment. De gebeurtenissen spelen zich af in 1947.
Uiteindelijk ging het leven in Bandung weer door. De winkels gingen weer open, er kwam weer cabaret, culturele voorstellingen, etcetera. Ook de radio werd weer aangesloten. Adriaan, die vanaf zijn jeugd altijd zong, besloot zich bij het Radio Kinderkoor aan te slui...
Hongersnood
Yongning Tan schrijft een levensboek voor meneer Xu. Dit is een fragment.
Ik ben geboren in 1953 in Shanghai in China. Mijn vader werkte als bouwkundig ingenieur bij een fabriek van parfumerie. Mijn moeder is een huisvrouw. Ik heb een broertje en een zusje.
Begin jaren zestig heerste in mijn land een hongersnood vanwege een natuurramp. Shanghai was een belangrijke stad en werd goed verzorgd ...
Haken in de pauze
Kim Voogt schreef een levensboek voor de Kaapverdiaanse Maria Andrade.
Dit is een fragment.
We hadden in die tijd een Kaapverdiaanse buurvrouw die in de zorg werkte. Ik werkte vier jaar bij Wimpy en toen zij vroeg of het misschien iets voor me zou zijn om ook in het bejaardenhuis te gaan werken, leek me dat wel wat. Het bleek een goede stap: ik heb er zevenentwintig jaar gewerkt, allerlei take...
Op blote voeten in de sneeuw
Louisa Ofide schrijft een levensboek voor haar moeder (72) die is geboren in Papoea-Nieuw-Guinea. Dit is een fragment.
Eind 1962 landde het vliegtuig op Schiphol in Nederland. Met gemengde gevoelens, van verdriet en spanning, stapte ik met mijn pleegouders en pleegzussen en –broers uit het vliegtuig. Op mijn sandalen stapte ik met blote voeten in de sneeuw. Het fenomeen sneeuw was ni...
Van de bergen naar de mijnen
Aziz Kaouass schrijft een levensboek voor meneer D die is geboren in Marokko. Dit is een fragment.
Van de bergen naar de mijnen
Van de hoogtes van de douar, waar wij tientallen kilometers uitkeken over de heuvels richting Guercif en Taza en de bergen van Bab Boudir, naar de diepte van de kolenmijnen van Arenberg in Noord Frankrijk. Van het leven in een douar, binnen hechte familiebanden, naa...
De geuren en kleuren van Suriname
Carla Zonneveld schreef een levensboek voor Rinia Silvin. Dit is een fragment.
Rinia Vera Christina Silvin werd geboren op 9 maart 1942 in het Vincentius ziekenhuis in Paramaribo.
Dit levensboek schrijf ik voor mezelf. Ik heb eigenlijk mijn leven alleen geleefd. Ik kon niet bij anderen terecht, maar was er zelf altijd voor andere mensen. Als oudste van zestien kinderen wil ik voorzichtig zij...
Voetbaltrainer
Betty Notenboom schreef een levensboek voor meneer Baidjoe.
Dit is een fragment.
Alleen in Nederland zou ik het diploma voor voetbaltrainer kunnen halen en ik besloot dus voor een tijdje uit Suriname weg te gaan. Ik zou eerst alleen gaan en als ik werk en een huis gevonden had, zouden mijn vrouw en twee kinderen volgen.
Toen ik op 3 april 1972 in Nederland aankwam, werd ik op Schiphol ontva...
Vlaggenparade
Mirjam Artist mocht het levensverhaal schrijven van een Surinaamse oudere mevrouw. Deze mevrouw sprak graag over haar kinderjaren in Suriname. Maar ook over hoe haar levenservaring en geloof haar hebben gevormd tot een sterke en zelfstandige vrouw. Dit is een fragment.
Vlaggenparade
Vóórdat de school ’s ochtends begon, stonden de leerlingen in een rij en werd de Surinaamse ...
De tocht naar Nederland
Wilco Heemskerk schrijft een levensboek voor het echtpaar Debi Tewari.
Dit is een fragment.
Economisch had dit jonge gezinnetje het niet nodig, Jagdies had als kraanmachinist een eigen kraanwagen in bezit. Politiek zagen Sirodjni en hij, ondanks hun zorgen over een Surinaamse onafhankelijke toekomst, ook geen noodzaak. Nee, het was de persoonlijke reden waarom in 1975 alle zomerkleding en spul...
Migratie naar Nederland
Emmie Drexhage hielp Marie Goormachtigh-Maijnard met het opschrijven van haar levensverhaal. Dit is een fragment.
Het was intussen 1962 en na enkele maanden verkering besloten Renando en ik te gaan samenwonen om elkaar beter te leren kennen. We kregen een huis in Paramaribo aan de Florastraat. Gaandeweg ontdekten wij, dat we dezelfde toekomstplannen hadden, namelijk migratie naar Nederland. Het...
Een roerige tijd
Yvonne Witter schreef een levensboek voor mevrouw S (77 jaar). Dit is een fragment. Het was een roerige tijd toen ik werd geboren: Ik ben in 1942 in Jakarta geboren. Aan de oorlog zelf heb ik weinig herinneringen omdat ik zo klein was. Ik weet nog wel dat we rubber in onze mond kregen omdat er bommen vielen. We moesten onder bed duiken. Dat vond ik wel eng. We hebben ook in een kamp gezeten. I...
